Januari, een nieuw jaar met nieuwe plannen en werkzaamheden maar ook mag iets vernieuwen in mijn huis niet ontbreken in dat rijtje. Met een lijstje van nog niet ontdekte kringloopparadijzen ging ik met een vriendin op een druilerige januaridag op pad. Ook had ik al een tijdje wat speciale zoekopdrachten voor klanten uitstaan dus twee vliegen in 1 klap. Het begon al lekker, het eerste adres bleek sinds 1 januari 2019 te zijn gestopt dus snel richting de volgende dan maar.
Een gezellige drukte bij de ingang wekte onze nieuwsgierigheid en al gauw bleek dat bij de betreffende kringloophal een tv programma werd opgenomen, daar wilde ik natuurlijk meer van zien en wurmde mezelf tussen de mensenmassa om een glimp van de tv sterren op te vangen. Een man met een flink geföhnde bos haar met geruit colbert en een cameraploeg in zijn kielzog was alles wat ik zag en ik besloot toch mijn eigen ding te gaan doen. De eerste zoekopdracht was een ronde houten bak of oude houten handgemaakte schaal, als het maar geschiedenis uitademde en donkerbruin van kleur was, tot zover de wens van mijn opdrachtgeefster.
Mijn winkelkar puilde inmiddels uit van mooie oude kopjes, een brocante theekastje, een hutkoffer en wat glaswerk maar geen spoor van de gewenste schaal. Intussen was de tv ploeg klaar met filmen en zag ik alleen nog hun volgeladen karretjes bij de toonbank staan. Mijn vriendin zag het ook en of er een konijn uit de hoed van Hans Klok kwam zetten slaakten we allebei een zucht v opwinding..want onderop dat ene karretje zagen we de gezochte houten schaal. Ik wist direct..deze bedoelde mijn klant, ik moest dat ding zien te bemachtigen! Waar die hele crew gebleven was mag joost weten, we zagen ze nergens meer, dus konden niet vragen of ze de schaal wilden afstaan!
Toen we een vriendelijke medewerkster om hulp vroegen kreeg ik als antwoord dat de schaal echt niet te koop was. De karren vol spullen bleken retour te komen vd tv ploeg en moesten weer terug de winkel in, dat kwam goed uit!..dacht ik.. Maar wat schetsten onze verbazing? we konden de schaal niet kopen want het prijskaartje was er van af. Ja dus? Dan doe je er een nieuw kaartje aan? Er was geen praten aan, de aardige mevrouw veranderde plotsklaps in een strenge schooljuf en was niet voor onderhandeling vatbaar. Ik mocht de volgende dag terugkomen om de schaal te kopen want dan hadden ze het weer geprijsd. Ja zeg! ik ben er nu toch! Mijn vriendin had al lang door dat dit totaal geen zin had en probeerde mij te overtuigen het pand te verlaten zonder schaal.
Na een kwartier soebatten over en weer droop ook ik teleurgesteld af, de hele dag bleef de schaal in mijn kop zitten. De rest van onze kringloopdag was gezellig en we hadden veel leuke items op de kop getikt en ik was de schaal al bijna vergeten totdat we op de terugweg weer langs de stad reden waar de kringloop van vanochtend gevestigd wa .
Hup, hier naar links dirigeerde ik mijn vriendin en ze begreep direct dat we nogmaals naar de bewuste winkel gingen. Ze kent mijn stelligheid ondertussen en moest lachen. Ik sprong de auto uit en terwijl zij met draaiende motor voor de ingang bleef wachten struinde ik in razend tempo de schappen af. Ahaaaaa, daar stond ie hoor, “mijn”schaal!
Met kloppend hart tilde ik het ding op om de prijs op de onderkant te bekijken en kreeg spontaan een hartverzakking. Er was een flinke prijs opgeplakt en iets in mij zei dat dit vast kwam door mijn actie eerder die dag met de medewerkster. Toch nam ik de schaal mee en rekende snel af, blij dat ik mijn klant kon verrassen met de geslaagde zoekopdracht. Ik stuurde haar een berichtje met een foto en zat al hoopvol te wachten op een blije reactie. Ze zou vast staan te juichen op tafel dat ik haar schaal had gescoord vandaag. Een reactie kreeg ik, alleen niet die ik gehoopt had, ze had inmiddels online een replica besteld en vond dat eigenlijk wel prima.
Mijn vriendin proestte het uit en ik zat chagrijnig met de schaal op schoot te bedenken wat ik er mee ging doen nu. Het was best een duur ding en niet echt iets wat ik zelf neer zou zetten, ik besloot de schaal zolang in de schuur te stallen en er een goede bestemming voor zoeken.
De bestemming was sneller gevonden dan ik dacht, mijn kind had een voederbak nodig voor de jonge konijnen en heeft het ding in het konijnenverblijf gezet..nou ja, toch nog iemand blij van de schaal geworden..
Meer blogs lezen? Check de persoonlijke blogsite https://karientjesblog.wordpress.com/
Dorresteijn Styling Studio 